Giewont to najbardziej charakterystyczny szczyt Tatr Zachodnich uznawany za symbol Zakopanego. Wznosi się na wysokość 1894 m.n.p.m i jest widoczny z centrum miasta. Uchodzi (lecz tak naprawdę nim nie jest) za najwyższy szczyt w paśmie, ze względu na swoje usytuowanie i strome północne ściany schodzące do stóp Zakopanego. Południowe zbocza Giewontu są już znacznie bardziej łagodne.
Nazwa góry wywodzi się prawdopodobnie od słowa „Wand„, co oznacza „ścianę, skałę”. Jest to niemiecka nazwa, która pierwotnie brzmiała „Gewand” i oznaczała” grupę skał”. Inna wersja mówi, że nazwa Giewont pochodzi od nazwiska góralskiego – rodu Giewontów, który żyje do dnia dzisiejszego.
Legenda o Śpiącym Rycerzu
Dlaczego Giewont to najbardziej rozpoznawalny szczyt spośród wszystkich innych ? Przede wszystkim dlatego, że jego kształt przypomina profil leżącego człowieka. Według legendy Śpiący Rycerz strzeże Zakopanego, a tym samym całej Polski i w razie niebezpieczeństwa powstanie by przyjść jej z pomocą. Jest to tylko jedna z wielu legend opowiadanych przez miejscowych górali, które różnią się między sobą. Jedna rzecz pozostaje jednak niezmienna- Śpiący Rycerz.
zakopane spiacy rycerz
Krzyż na Giewoncie
Na samym szczycie Giewontu znajduje się ogromny metalowy krzyż. Ta 15 metrowa konstrukcja ustawiona została w 1901 roku na pamiątkę 1900 urodzin Jezusa Chrystusa. Składa się z 400 żelaznych elementów o wadze 1819 kilogramów. Zostały one podwiezione wozami konnymi na Halę Kondratową, a stamtąd wyniesione na szczyt na plecach. O krzyżu opowiadał m.in Jan Paweł II podczas swojej wizyty w Zakopanem i dzięki temu stał się miejscem pielgrzymek ludzi z całej Polski. Krzyż co roku przyciąga nie tylko tłumy turystów, ale i pioruny, które powodują, że wierzchołek Giewontu jest wyjątkowo niebezpiecznym miejscem w czasie burzy.
Tłumy na szczycie
Popularność Śpiącego Rycerza sprawia, że głównie w okresie letnim, pod szczytem kumuluje się masa turystów. Dzieje się tak, ponieważ w tym miejscu łączy się kilka szlaków turystycznych. Wejście na sam wierzchołek góry, prowadzi wąską ścieżką po skalnych występach (są łańcuchy) i stąd tworzą się ogromne kolejki , w których czasami idzie spędzić kilkadziesiąt minut. Po wejściu na Giewont zauważymy, że i na szczycie na ma dużo miejsca, a każdy chciałby nacieszyć oko widokami na Zakopane jak i okoliczne szczyty. Dlatego wybierając Giewont jako cel swojej wycieczki górskiej, trzeba zerwać się bladym świtem, bo wtedy jest szansa, że ominą nas kolejki i zdobędziemy szczyt w naturalnych warunkach.
Ile się wchodzi na giewont – szlaki turystyczne
Wejście na szczyt możliwe jest tylko od jego południowej strony, gdyż od północy Śpiącego Rycerza tworzą nagie, strome skały i nie ma tam wytyczonych szlaków.
Giewont można zobaczyć wybierając jedną z trzech tras- niebieską, żółtą lub czerwoną:
- Szlak niebieski prowadzi z Kuźnic przez Kalatówki, Dolinę Kondratową, obok schroniska PTTK na Hali Kondratowej i przez Kondracką Przełęcz. Czas przejścia tą trasą wynosi 2 godziny i 55 minut, a czas zejścia 2 godziny i 15 minut.
- Szlak czerwony prowadzi z Doliny Strążyskiej przez Polanę Strążyską i Przełęcz w Grzybowcu ( czas przejścia do przełęczy 3 godziny, a czas zejścia 2 godziny 20 minut). Stamtąd na Wyżnią Kondracką Przełęcz i z niej łączymy się ze szlakiem niebieskim. Czas przejście z Przełęczy na szczyt Giewontu 15 minut, a czas zejścia 10 minut.
- Ostatni szlak – żółty zaczynamy z Gronika przez Dolinę Małej Łąki na Kondracką Przełęcz. Ta trasa zajmie nam prawie 3 godziny, a zejście nieco ponad 2 godziny. Na przełęczy łączymy się ze szlakiem niebieskim i stamtąd na szczyt mamy 30 minut.
Szlak niebieski z Kuźnic można zobaczyć na portalu Mapa Turystyczna:
Będąc w Zakopanem warto znaleźć chwilę czasu i zaplanować wejście na Giewont, który jest najbardziej charakterystycznym szczytem górskim w całym tatrzańskim paśmie.
Jeżeli dopiero planujecie pobyt to zachęcamy do zapoznania się z naszą bazą ponad 140 apartamentów w Zakopanem.